Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2021

ΠΑΥΛΟΣ ΡΩΜΠΑΠΑΣ- ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ


ΠΑΥΛΟΣ ΡΩΜΠΑΠΑΣ- ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Πλήρης ημερών έφυγε την περασμένη εβδομάδα από κοντά μας ο αγαπημένος φίλος και συμπατριώτης Παύλος Ρώμπαπας. 

Ο Παύλος αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή προσφέροντας μέσα από τη ζωγραφική και τη μουσική στην Ελλάδα και στη Γαλλία  τα μέγιστα  στον τομέα της τέχνης.

Μειλίχιος, αθόρυβος, ταπεινός, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, ένας εξαίρετος με όλη τη σημασία της λέξης άνθρωπος, άφησε πίσω του το καλύτερο καλλιτεχνικό αποτύπωμα. 

Έτσι θα τον θυμόμαστε πάντα.

Με αυτές τις λίγες σκέψεις και την ευχή να είναι ελαφρύ το χώμα της Αττικής γής που τον σκέπασε καταθέτω ένα σύντομο βιογραφικό του συλλυπούμενος τα ανίψια του Νίκο και Τασούλα - Λίνα και Μάνο. 

ΣΥΝΤΟΜΟ  ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Παύλος Ρώμπαπας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929 και ήταν γυιός του Νίκου και της Λίνας Ρώμπαπα. Είχε έναν μεγαλύτερο αδελφό τον Δημήτρη.

Μεγάλωσε στην Αθήνα στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής.  

Τελείωσε το Βαρβάκειο Γυμνάσιο και εισήχθη το 1948 στην Σχολή Καλών Τεχνών του Ε.Μ.Π. σαν ταλέντο στη ζωγραφική. Παρακολούθησε ελεύθερο σχέδιο και διακοσμητική εσωτερικών χώρων με καθηγητές τους Δημήτρη Πικιώνη, Γιάννη Μόραλη και Γιάννη Τσαρούχη.

Παράλληλα ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο πιάνο στο Εθνικό Ωδείο με δασκάλους τους Μανώλη και Κρινιώ Καλομοίρη.

Πάντα έλεγε, ότι από τη διακοσμητική μπορεί να έζησε, αλλά, η μεγάλη του αγάπη ήταν η μουσική και το πιάνο!

Το 1953 πηγαίνει στο Παρίσι με υποτροφία του Εθνικού Ωδείο όπου επρόκειτο να ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.

Εκεί συνάντησε τη θεία του Coula Roppa (Ρώμπαπα) από την οποία διδάχθηκε την τέχνη της ζωγραφικής με πατίνα και πλάϊ της εξελίσσεται σαν διακοσμητής με φήμη σε όλο το Παρίσι.

Συνδέεται με φιλία με τους μεγάλους μεγάλους έλληνες καλλιτέχνες της εποχής του τον Γιάννη Τσαρούχη, Άλκη Πιερράκο, Γιάννη Γαΐτη, Βαλέριο Καλούτση, Γαβριέλλα Σίμωση, Τίτα Κριεζή, Γιάννη Χαΐνη κα.

Το 2008 επιστρέφει οριστικά στη Ελλάδα.

Αγαπούσε πολύ την Λίμνη όπου για 20 χρόνια είχε την εξοχική του κατοικία και εμνεύστηκε πολλά από τα έργα του.

Στη ζωή του υπήρξε αυτάρκης και ολιγαρκής , αποφεύγοντας κάθε μορφή προβολής και επιδείξεως. Ήταν πολύ αγαπητός  σε όλους και είχε πάντα κέφι για τη ζωή.

Πέθανε στην Αθήνα πλήρης «καλών ημερών» ύστερα από σύντομη ασθένεια.