ΠΑΥΛΟΣ ΡΩΜΠΑΠΑΣ- ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΡΩΜΠΑΠΑΣ- ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Πλήρης ημερών έφυγε την περασμένη εβδομάδα από κοντά μας ο αγαπημένος φίλος και συμπατριώτης Παύλος Ρώμπαπας. 

Ο Παύλος αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή προσφέροντας μέσα από τη ζωγραφική και τη μουσική στην Ελλάδα και στη Γαλλία  τα μέγιστα  στον τομέα της τέχνης.

Μειλίχιος, αθόρυβος, ταπεινός, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, ένας εξαίρετος με όλη τη σημασία της λέξης άνθρωπος, άφησε πίσω του το καλύτερο καλλιτεχνικό αποτύπωμα. 

Έτσι θα τον θυμόμαστε πάντα.

Με αυτές τις λίγες σκέψεις και την ευχή να είναι ελαφρύ το χώμα της Αττικής γής που τον σκέπασε καταθέτω ένα σύντομο βιογραφικό του συλλυπούμενος τα ανίψια του Νίκο και Τασούλα - Λίνα και Μάνο. 

ΣΥΝΤΟΜΟ  ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Παύλος Ρώμπαπας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1929 και ήταν γυιός του Νίκου και της Λίνας Ρώμπαπα. Είχε έναν μεγαλύτερο αδελφό τον Δημήτρη.

Μεγάλωσε στην Αθήνα στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής.  

Τελείωσε το Βαρβάκειο Γυμνάσιο και εισήχθη το 1948 στην Σχολή Καλών Τεχνών του Ε.Μ.Π. σαν ταλέντο στη ζωγραφική. Παρακολούθησε ελεύθερο σχέδιο και διακοσμητική εσωτερικών χώρων με καθηγητές τους Δημήτρη Πικιώνη, Γιάννη Μόραλη και Γιάννη Τσαρούχη.

Παράλληλα ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο πιάνο στο Εθνικό Ωδείο με δασκάλους τους Μανώλη και Κρινιώ Καλομοίρη.

Πάντα έλεγε, ότι από τη διακοσμητική μπορεί να έζησε, αλλά, η μεγάλη του αγάπη ήταν η μουσική και το πιάνο!

Το 1953 πηγαίνει στο Παρίσι με υποτροφία του Εθνικού Ωδείο όπου επρόκειτο να ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.

Εκεί συνάντησε τη θεία του Coula Roppa (Ρώμπαπα) από την οποία διδάχθηκε την τέχνη της ζωγραφικής με πατίνα και πλάϊ της εξελίσσεται σαν διακοσμητής με φήμη σε όλο το Παρίσι.

Συνδέεται με φιλία με τους μεγάλους μεγάλους έλληνες καλλιτέχνες της εποχής του τον Γιάννη Τσαρούχη, Άλκη Πιερράκο, Γιάννη Γαΐτη, Βαλέριο Καλούτση, Γαβριέλλα Σίμωση, Τίτα Κριεζή, Γιάννη Χαΐνη κα.

Το 2008 επιστρέφει οριστικά στη Ελλάδα.

Αγαπούσε πολύ την Λίμνη όπου για 20 χρόνια είχε την εξοχική του κατοικία και εμνεύστηκε πολλά από τα έργα του.

Στη ζωή του υπήρξε αυτάρκης και ολιγαρκής , αποφεύγοντας κάθε μορφή προβολής και επιδείξεως. Ήταν πολύ αγαπητός  σε όλους και είχε πάντα κέφι για τη ζωή.

Πέθανε στην Αθήνα πλήρης «καλών ημερών» ύστερα από σύντομη ασθένεια.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

Το ποίημα γράφτηκε ένα μεσημέρι του χειμώνα του 2012 στο καφενείο του ΚώσταΤσαμπάνη παρακολουθώντας από το παράθυρο τα παιχνίδια των γλάρων με τη θάλασσα. Δημοσιεύτηκε στο διμηνιαίο περιοδικό της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. 

Συμπεριλαμβάνεται στην ανέκδοτη Ποιητική Συλλογή  μου με τίτλο "Το Μετέωρο Βήμα"

ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΣΕ ΘΥΜAMΑΙ

Θα σε θυμάμαι πάντα

στις αλλαγές των εποχών

και στα περάσματα των χρόνων

Με το λιόγερμα

και την ανατολή της πανσέληνου

Με το ριπίδισμα του γραίγου

που χαϊδεύει απαλά τις κεραμοσκεπές

της μυθικής πολιτείας

Με το βελούδινο πέταγμα των γλάρων

κόντρα στην όστρια

και εσύ να ρένεσαι μεσ’ τους αφρούς των κυμάτων

με της μυρσίνης τ’ αρώματα

Θεά των αλλοτινών μου ονείρων

λουλούδι των ατέλειωτων πόθων μου

πάντα θα σε θυμάμαι

Γιάννης Φαφούτης

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ ΕΝΑΣ ΑΣΒΕΣΤΟΣ ΦΑΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ ΕΝΑΣ ΑΣΒΕΣΤΟΣ ΦΑΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

    Μετά τον αδόκητο θάνατο της ποιήτριας Κικής Δημουλά είμαστε όλοι εδώ στη Λίμνη πολύ λυπημένοι για δύο λόγους. Ο ένας γιατί μία Μεγάλη Ελληνίδα, μία Μεγάλη Ποιήτρια, ένας Φάρος Πολιτισμού έφυγε από κοντά μας και θα στερηθούμε τη γραφή της και τη σοφία της και ο δεύτερος γιατί η Κική Δημουλά αγαπούσε πολύ τη Λίμνη μια και ο άνδρας της ο Άθως Δημουλάς ήταν Λιμνιώτης.

     Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που τα τελευταία 10 και πλέον χρόνια είχα συνεργαστεί μαζί της στέλνοντάς της τα βιβλία μου αλλά και δεχόμουν τις συμβουλές της στις τηλεφωνικές μας συνομιλίες. 

     Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον περασμένο Αύγουστο όταν της απέστειλα το τελευταίο μου βιβλίο με τις "Λιμνιώτικες Ιστορίες" και την πήρα τηλέφωνο να μάθω αν το παρέλαβε της είπα ότι τόλμησα ο αθεόφοβος να κάνω και τον ποιητή γράφοντας μία μικρή συλλογή είκοσι ποιημάτων με τον τίτλο ¨ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΒΗΜΑ"και θα ήθελα να της το στείλω να μου πεί τη γνώμη της. Μου απάντησε καλά έκανες και τόλμησες και να θυμάσαι ότι έχει γίνει έγινε από τους τολμηρούς.

      Σαν ένα μικρό ταπεινό μνημόσυνο στη μνήμη της δημοσιεύω σήμερα δύο λιτές επιστολές που μου είχε αποστείλει το 2014 μέσα από τις οποίες φαίνεται η αγάπη της για τον τόπο μας.

ΤΟ ΝΕΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΚΙΑΘΟΥ

     ΦΩΤΟΜΝΗΜΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ

   Με αυτό τον τίτλο κυκλοφόρησε το νέο Λεύκωμα του Ναυτικού Μουσείου της Σκιάθου. Η παρουσίαση του λευκώματος έγινε την περασμένη Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2020 7.30 μ.μ στην κατάμεστη αίθουσα του αμφιθεάτρου του Οικονομικού Πανεπιστημίου Βόλου.

      Συγγραφέας του Λευκώματος ο πρόεδρος του Μουσείου Γιάννης Παρίσης, βετεράνος πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού και βαθύς γνώστης της Ελληνικής και Σκιαθίτικης ναυτικής ιστορίας. Το λεύκωμα είναι αποτέλεσμα πολύχρονου μόχθου του συγγραφέα και είναι έργο, προσφορά προς τη γενέτειρά του, τη Σκιάθο και τους κατοίκους της.

   Την παρουσίαση έκαναν η Ντίνα Αδαμοπούλου, ιστορικός και διευθύντρια του Ναυτικού Μουσείου- Αρχείου Ύδρας, ο δημοσιογράφος της Καθημερινής Νίκος Βατόπουλος, και ο φωτογράφος ερευνητής Γιάννης Φαφούτης.
    Την εκδήλωση έκλεισε ο συγγραφέας του λευκώματος και πρόεδρος του Ναυτικού Μουσείου Σκιάθου καπετάν Γιάννης Παρίσσης.
     Χαιρετισμούς απηύθηναν ο δήμαρχος Σκιάθου Θοδωρής Τσούμας, ο δρ. Αλέξανδρος Καπανιάρης εκ μέρους του συλλόγου Μαγνήτων Κιβωτός και ο κ. Μιχάλης Ζουμπουλάκης    εκ μέρους του Οικονομικού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Την εκδήλωση συντόνησε η εξαίρετη δημοσιογράφος κ. Ροσσάνα Πώποτα.
   
    Γιάννης Φαφούτης.
     

ΤΑ ΣΚΙΑΧΤΡΑ

ΤΑ ΣΚΙΑΧΤΡΑ (ντοκιμαντέρ)

     Τι είναι τα σκιάχτρα;
     Από πότε τα χρησιμοποιεί ο άνθρωπος;
     Γιατί τα χρησιμοποιεί;
     Είναι αποτελεσματικά;
     Σ αυτά τα ερωτήματα θα προσπαθήσω να απαντήσω με το νέο μου ντοκιμαντέρ που είναι αποτέλεσμα πολύχρονων κινηματογραφικών λήψεων στους χώρους που τοποθετούνται καθώς και  συλλογής πληροφοριών, μέσα από συνεντεύξεις και την βιβλιογραφία.
   
     Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι ένα μικρό δείγμα από αυτή την προπάθεια.

    Γιάννης  Φαφούτης

ΤΟ ΝΕΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΚΙΑΘΟΥ

        ΤΟ ΝΕΟ ΛΕΥΚΩΜΑ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΣΚΙΑΘΟΥ

     Βιβλίο, από ναυτότοπο προερχόμενο και με εκδότη το Ναυτικό του Μουσείο δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος να αποσταλεί(τουλάχιστον για μένα) από το καράβι.

     Γιάννη (ακούστηκε μια γνώριμη φωνή στην άλλη άκρη του τηλεφώνου) να πεταχτείς μέχρι το λιμάνι στο Κυμάσι σου στέλνω με τον καπετάν Γιώργη του Πρωτέα το καινούργιο λεύκωμα του Ναυτικού Μουσείου Σκιάθου.

      Ήταν ο καπετάν Γιάννης Παρίσσης βετεράνος πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού, βαθύς γνώστης της Ελληνικής και Σκιαθίτικης Ναυτικής Ιστορίας και πρόεδρος του Ναυτικού Μουσείου της Σκιάθου.

     Δεν ήταν δυνατόν να αντισταθείς σε μια τέτοια πρόκληση. Άλλωστε με τον καπετάνιο με συνδέει ειλικρινή φιλία και συνεργασία μετά τη γνωριμία μας στο Πανελλήνιο Ναυτικό Συνέδριο που διοργάνωσε στο Βόλο ο σύλλογος Μαγνήτων Κιβωτός, το 2015.

     Έχουν γραφτεί και άλλα σπουδαία βιβλία και λευκώματα για τη Σκιάθο. Τούτος εδώ όμως ο καλαίσθητος και επιμελημένος από κάθε άποψη τόμος, σε σχήμα 20χ30 είναι κάτι το ξεχωριστό αφού στις 292 σελίδες του έγινε κατορθωτό να συμπεριληφθούν φωτογραφικά όλες οι δραστηριότητες των κατοίκων της ιστορικής νήσου αρχής γενομένης από τη Σκιάθο του περασμένου αιώνα, περνάμε στα ναυπηγεία και τα κανάγια σήμα κατατεθέν κάθε ναυτότοπου, ακολουθεί ο Σκιαθίτης και η θάλασσα, τα ταξίδια του και η παραδοσιακή  του φορεσιά. Δεν θα μπορούσαν βέβαια να λείπουν τα παραδοσιακά επαγγέλματα, οι χοροί( και πρώτα από όλους η καμάρα) οι εκδρομές, τα πανηγύρια, η σχολική και η στρατιωτική ζωή και γενικά όλη η καθημερινότητα μέσα από τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

     Εξακόσιες τρεις (603) φωτογραφίες με κατατοπιστικές λεζάντες, σε ένα Σκιαθίτικο νοερό περίπατο, μας μεταφέρουν σε μία άλλη εποχή που έζησαν και δραστηριοποιήθηκαν οι κάτοικοι της Σκιάθου.

     Όπως σημειώνει ο καπετάν Γιάννης Παρίσσης  στον πρόλογό του το λεύκωμα είναι αποτέλεσμα μόχθου δύο δεκαετιών, προϊόν του φωτογραφικού αρχείου που δημιουργήθηκε αρχικά από το σύλλογο Συνταξιούχων Ναυτικών του νησιού και στη συνέχεια του Ναυτικού Μουσείου διασώζοντας τη Σκιάθο που περνάει πλέον στην ιστορία.

     Βέβαια ο καπετάνιος δεν λησμονεί να αναφερθεί σ’αυτούς που προηγήθηκαν αυτής της προσπάθειας όπως ο Σκιαθίτης οραματιστής, πνευματικό τέκνο της Σκιάθου αείμνηστος Χρήστος Χειμώνας στον οποίο και αφιερώνεται αυτή η έκδοση.

     Το λεύκωμα συμπληρώνουν οι χαιρετισμοί του Δημάρχου Σκιάθου Θοδωρή Τζούμα, του εικαστικού Γιάννη Μηχαηλίδη και η αναφορά σε όλους τους χορηγούς της έκδοσης (41 τον αριθμό) και πρώτα – πρώτα στους Μεγάλους Χορηγούς, αδελφούς Άρη και Πέτρο Δερβένη, ιδιοκτήτες του Σκιάθος Παλλάς διότι όπως αναγράφεται χάρη στη βοήθεια τους το λεύκωμα είδε το φως της δημοσιότητας.

     Κλείνοντας, δράττοντας τη ευκαιρία θα σταθώ στην δεύτερη παράγραφο της αφιέρωσης του καπετάνιου προς εμένα, κάνοντας συγχρόνως και μία πρόταση.

Γράφει ο καπετάν Γιάννης:

Σκιάθος 18 Σεπτεμβρίου 2019.

Στον αγαπητό φίλο και Ακούραστο Ερευνητή Γιάννη Φαφούτη.

Σκιαθίτη εξ αγχιστείας μια και οι δύο Θαλασσινές Πολιτείες Λίμνη και Σκιάθος συνταξιδεύουν εδώ και τρεις αιώνες.

     Σωστή η γραφίδα του καπετάνιου, επισημαίνει και μας υπενθυμίζει ότι το 1784 μεγάλος αριθμός Λιμνιωτών πλοιάρχων μετανάστευσαν στη Σκιάθο και δημιούργησαν την συνοικία των Λιμνιών με τη φερόμενη εκκλησία Παναγιά η Λιμνιά. Έκτοτε αυτοί οι Λιμνιώτες έμειναν μόνιμα στη Σκιάθο και σε αγαστή συνεργασία με τους Σκιαθίτες  πορεύτηκαν ναυτικά για τρεις αιώνες.

      Για την ιστορία πρέπει να σας ενημερώσω ότι ο αείμνηστος Χρήστος Χειμώνας, ως πρόεδρος των Απανταχού Σκιαθιτών σε συνεργασία με τον τότε πρόεδρο της Ενώσεως Λιμνίων Ευβοίας Κώστα Ρούσσο είχαν προχωρήσει στην αδελφοποίηση μεταξύ των συλλόγων με προοπτική την αδελφοποίηση μεταξύ της Λίμνης και Σκιάθου. Δυστυχώς όμως ο αιφνίδιος και αδόκητος θάνατος του Χρήστου δεν άφησε περιθώρια να συνεχιστεί εκείνη η προσπάθεια.

     Σήμερα όμως μετά την επιτυχημένη ακτοπλοϊκή σύνδεση της Εύβοιας και της Σκιάθου μέσω του λιμανιού του Κυμασίου που εκμηδένισε σχεδόν το χρόνο και την απόσταση προτείνω και στις δύο Δημοτικές Αρχές να προχωρήσουν προς αυτή την κατεύθυνση. Έχω την αίσθηση ότι  θα είναι προς ωφελεία όλων μας.

    

    Καπετάνιο μου σε ευχαριστώ από καρδιάς για την εκτίμηση στο πρόσωπό μου. Εύχομαι το βιβλίο να είναι καλοτάξιδο.

Γιάννης Φαφούτης

Λίμνη Ευβοίας 

2 Οκτωβρίου 2019.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΚΑΡΑΒΟΜΑΡΑΓΚΟΣ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΑΡΓΥΡΟΠΑΙΔΟΣ  (Ο τελευταίος καραβομαραγκός της Λίμνης)

    Μια εμβληματική για δεκατίες φυσιογνωμία της Λίμνης,ο γνωστός καραβομαραγκός Γιάννης Αργυρόπαιδος από προχθές  δεν βρίσκεται πλεόν ανάμεσά μας. Γεννημένος το 1931, γόνος  μεγάλης Λιμνιώτικης οικογένειας καραβομαραγκών (πάππου προς πάππου) από μικρό παιδάκι θήτευσε την τέχνη κοντά στον πατέρα του και για δεκαετίες πέρασαν πάμπολλα σκαριά από τα χέρια του, Λιμνιώτικα και ξένα.

        Ο μαστρογιάννης όπως τον αποκαλούσαμε ήταν εργατικός, μεθοδικός, και με συνέπεια. Ηταν μία αθόρυβη δύναμη που άφησε ανεξίτηλα το αποτύπωμά της σ'αυτό που λέμε Λιμνιώτικη Ναυτική Ιστορία. 

Γιάννης Φαφούτης

       

Ο Μαστρογιάννης στο ναυπηγείο του με ένα από τα τελευταία σκαριά πριν την συνταξιοδότησή του.

Λιμνιώτικη παραλία 12/6/2008. Ο μαστρογιάννης μαζί με τον αρχαιολόγο Άγγελο Ριτσώνη (στη μέση) και το φωτογράφο Γιάννη Φαφούτη μπροστά από το επισκευασμένο και φρεσκοβαμμένο λατίνι του αείμνηστου Μιχάλη Δάρρα.

Λίμνη 1945. Το χιονισμένο καρνάγιο στις Κουκουναριές.Ο μαστρογιάννης με το κοντό παντελονάκι ακολουθεί τον πατέρα (δεξιά) στην ναυπήγηση του Λίμπερτυ Άγιος Κωνσταντίνος σε σχέδια του ναυπηγού Πάνου Πρωτοππά (δεύτερος από αριστερά) Φωτογραφία από το αρχείο Κώστα Πρωτοπαππά.